Het nog steeds grootste en nog steeds gezelligste blues festival in Nederland, dat in 1986 met amper zeven bands voor het éérst met blues en roots artiesten de wei is opgegaan, stond er dit jaar op vrijdag 5 & zaterdag 6 mei ook weer.

Één van de namen op de Moulin Blues 2017 affiche die inruk maakte was Doyle Bramhall II, zoon van drummer Doyle Bramhall (1949-2011). Het bewijs van zijn gitaarkwaliteiten laat hij al jaren zien en horen: zowel solo en, met de “grote” muziekgoden der aarden. Eric Clapton, met wie hij meer dan 10 jaar intensief samenwerkte, noemt hem “één van de meest waanzinnige gitaristen” waar hij ooit mee samenwerkte.

Op zijn achttiende maakte Bramhall al furore als gitarist naast Jimmy Vaughan in The Fabulous Thunderbirds, om vervolgens in 1996 (op zijn achtentwintigste) zijn éérste titelloos solo-album uit te brengen. Dit resulteerde in samenwerken met Roger Waters en Eric Clapton. Daarnaast vervulde hij een muzikale rol op het legendarische album ‘Riding with the King’ [2000] met o.a. Clapton en BB King.

Bramhall bleef eigen albums uitbrengen (‘Jellycream’ [1999] en ‘Welcome’ [2001]) en werkte al samen met o.a T-Bone Burnett, Elton John, Derek Trucks, Susan Tedeschi, Sheryl Crow, Gary Clark, Jr., Gregg Allman, Dr. John, Allen Toussaint, Billy Preston, Erykah Badu, Questlove en Meshell Ndegeocello.

Nu, voor het eerst in 15 jaar, is er ‘Rich Man’, het vierde studio album, met zijn eigen band. ‘Rich Man’ is een album vol blues, rock en ballades (met exotische inslag) en ondersteund door briljant gitaarwerk. De muzikale kwaliteiten die Doyle Braham II ten gehore brengt, variëren van funky tot rootsrock tot prachtige blues en blues ballads.

Tijdens zijn Europese tour deed hij in Nederland o.a. Ospel aan. Wij waren er tijdens Moulin Blues 2017 bij om aan deze intrigerende muzikant enkele vragen  te stellen…

We stellen ons eerst kort voor als Belgische muziekwebsite Rootstime en als buren (die dezelfde taal spreken) van Nederland. Doyle Bramhall II (hij is nu negenveertig jaar) zit vrij ontspannen tegenover ons. Zijn lange haren van de foto op zijn album hoes zijn behoorlijk gekort, maar zijn stoppelbaard is er nog steeds…

Doyle Bramhall II, welkom in Nederland, welkom op Moulin Blues! Het heeft lang geduurd voor dat we in Europa, in Nederland, Doyle Bramhall II nog eens op een podium konden zien. Waarom duurde alles zo lang?

Ik werkte in de voorbije jaren vooral samen met Eric Clapton en, ik weet eigenlijk niet waarom het allemaal zo lang geduurd heeft. Ik ben hier als solo artiest en, omdat ik een nieuw album (lees: ‘Rich Man’ [2016]) heb uitgebracht.
Het is denk ik, rond 2001, na het uitbrengen van mijn vorig album (lees: ‘Welcome’ [2001]), dat ik ben gaan touren als solo artiest.
Ja… het is inderdaad erg lang geleden dat ik hier was!... Dit is mijn éérste tour die ik als headliner doe.

De toevoeging “II” aan Uw familienaam Bramhall, is de link met je vader. Doyle Bramhall (1949-2011). Hij was ook een muzikant, een drummer. Schreef je het nummer “November”(op ‘Rich Man’) voor/over hem? Was hij de vader die je aanmoedigde ? Hoe omschrijf je jullie band ?

Klopt. Hij was inderdaad drummer (lees: van o.a. The Chessman, The Nightcrawlers).
Het nummer “November” gaat inderdaad over hem.
Mijn vader is, toen ik jong was, altijd mijn promotor geweest. Wanneer ik opgroeide, luisterde ik altijd naar hem, hoe hij zong en hoe hij speelde. Ik wou later zoals hij, ook muzikant worden.
Hij speelde met Stevie Ray en Jimmy Vaughan. Ik groeide op met deze artiesten en, dat was de muziek die ik thuis hoorde.

Op je achttiende tourde  je met Jimmy Vaughan (Fabulous Thunderbirds). Hoe ben je met hem/met hen in contact gekomen ?

(Hij verbetert me) Ik was zeventien toen ik met hen optrok. Voor mij waren beiden waren als familie. Jimmy Vaughan was in het hospitaal toen ik geboren werd (lees: 24/12/1968).
Over de jaren heen ben ik meer en meer met mijn vader gaan samen spelen. Ik was zes jaar, toen ik al met hem speelde. Later mocht ik vaker met zijn band meespelen. Als ik het me nog goed herinner was het samen met Michael Craig "Mike" Judge (de “schepper” van de TV reeks “Beavis & Butt-Head) en Denny Freeman op gitaar en mijn vader en ik.    

Wat deed je besluiten om solo te gaan ?

Omdat ik vond, dat de tijd er rijp voor was. Ik had met geweldige artiesten samen gewerkt en met een publiek goede ervaringen opgedaan. Ik was daar waar ik wou staan als artiest, gitarist en als zanger… 

Je éérste (titelloos) album ‘Doyle Bramhall II’ bracht je uit in 1996. Daarna: ‘Jellycream’ [1999] – ‘Welcome’ [2001] en recent ‘Rich Man’ [2016]. “Slechts” vier albums ?...

‘Rich Man’ is inderdaad mijn vierde solo album en ze, zijn over een lange periode (1996-2016) uitgespreid. Solo werk was belangrijk.
Na mijn vorig album ‘Welcome’ [2001] wou ik me even terug trekken uit de muziekindustrie en de muziek business. Ik wou voor mijn familie zorgen, ik startte met Clapton en BB King een project (lees: ‘Riding With the King’ [2000]), ik deed dingen als producer en dingen in de muziekwereld.
De noodzaak voor een nieuw solo album was er niet, maar ik ben altijd blijven schrijven…

‘RICH MAN’: Voel je jezelf ook een “rich man” ? Wat moeten we achter de titel zoeken ?

Eigenlijk wel, want alles wat ik in mijn leven gedaan heb, heeft me iets bijgebracht. Alles wat ik nodig heb, zit in me. Ik heb geen materiele dingen of geld nodig om me “rijk” te voelen.

Wat ligt er op de foto op de cover van je album in je handen? Een medaille ?...

In mijn handen heb ik een oude Marokkaanse, van Berbers afkomstige medaille. Ik ben vaak in Marokko geweest. De Berbers zijn erg spiritueel en mythisch. Het voorwerp dat ik vast hou, beschermt je.

Hoe omschrijf je de stijl van het album: Rock, World, Fusion of Blues ?...

Klopt, het is een mix van meerdere stijlen. Al de artiesten waar ik mee opgroeide waren verschillend, hadden meerdere stijlen. Ik mix al die invloeden samen en dan krijg je dit resultaat. Mijn muziekstijl heeft met culturen te maken, met mijn reizen.   

In bijna ieder nummer verandert de line-up. Je gebruikt ook veel niet alledaagse instrumenten (harmonium, sarangi, timpani drum…). Ben je altijd op zoek naar “special (exotic) grooves” ? Wat is je doel ?

Ik heb dit niet bewust gedaan. Toen ik aan de nummers begon, had ik niets gepland. Ieder nummer werd opgenomen met die instrumenten en met die muzikanten, die ik aanvoelde als nodig voor het nummer. Ik ben al negen jaar producer en ik weet ondertussen wat ik wil en, hoe ik een album moet maken als producer.
Ieder nummer is anders qua songwriting en uitwerking. Ieder nummer is een moment opname. Enkele songs (hij noemt “Harmony” als voorbeeld) zijn gemaakt op nog geen uur. Andere nummers (hij noemt “The Samanas” als voorbeeld) zijn meerdere nummers in één song. Dit vraagt meer tijd, meer werk voor het orkestreren.    

Je nam vijftien jaar de tijd voor de voorbereiding van het album. Ben je de muzikant die liever reist ?

Ja, ik reis heel graag, naar andere culturen… Ik ben fan Afrika, India, van de wereld…

Welke songs zijn voor jou “special” / “personal” ?

Alle nummers zijn ergens “persoonlijke” nummers, spirituele zoektochten.
Het nummer “Harmony” gaat over mijn dochter. Samen met “November” zijn het erg persoonlijke nummers. Vele nummers zijn existentieel. “Rich Man” is een existentiële reis, een poging om zo bescheiden te zijn als mogelijk.

Wat heb je na het beëindigen van het album over jezelf geleerd ?

Na het album voelde het aan of alles wat ik gedaan had, tussen het begin en het beëindigen van het album, zin had, een doel had. Onder het sequensen van het album, viel alles netjes op zijn plaats en werd elke song een verhaal. Ik voelde me als een “happy rich man”.

Wat zijn je plannen voor de nabije toekomst ?

Deze zomer nog verder touren in Europa.

Een laatste vraag: Wat zijn de dingen die je (muzikaal) zeker nog zou willen doen ? Heb je zelf ook een “Bucket List” ?...

Ik hoop dat er inderdaad nog dingen zijn die ik zou willen doen. Er zijn geen specifieke dingen, ik wacht af wat er komt… Ik probeer er op het juiste moment te staan. Ik vertrouw op “the universe” (het “heelal”?) en zie wel wat er dan gebeurt…Hoe meer ik daar in geloof, hoe meer alles uitkomt…

Mr. Doyle Bramhall II bedankt voor (deze tien minuten) van uw tijd. Wij kijken uit naar je show!

Schuurmans Eric

Foto © Manon Houtackers

meer foto's